พ่อ

ผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันที่ประคองฉัน โอบกอดฉัน คอยดูแลเลี้ยงดู ทะนุถนอม และจูบฉันเบาๆด้วยความรัก ผู้ชายคนนั้นเหมือนพระเอกในละครที่ฉันดู เพราะความรักที่เขามีให้มานั้นแตกต่างกัน เพราะผู้ชายคนแรกที่ฉันรักนั้นฉันก็รู้โดยทันทีว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งฉันไปไหน หรือปล่อยให้ฉันจมอยู่กับปัญหาอยู่คนเดียว  ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักฉันแบบที่ตามใจฉันทุกอย่าง เพราะการที่เขาขัดใจนั้นก็หมายถึงการสั่งสอนที่ดีอย่างหนึ่ง และที่สำคัญย่อมมีบทลงโทษเสมอเมื่อฉันทำผิด ชายที่ฉันรักและเทิดทูนมากขนาดนี้มีสรรพนามการเรียกเหมือนกับหลายๆคนคือ "พ่อ"  พ่อของฉันไม่ได้เป็นซูเปอร์ฮีโร่ที่จะสามารถมาช่วยฉันได้ในทุกเวลาที่ฉันเดือดร้อน  แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ช่วยฉันนั้นก็คือคำสอนต่างๆของพ่อ ที่จะอยู่ติดตัวฉัน อยู๋ใกล้ชิดฉัน และมาสารถช่วยฉันได้ตลอดเวลามากกว่าพวกซูเปอร์ฮีโร่เสียอีก